مردی به نام اوه

برای من خواندن رمان اوه مثل خوردن این شیرینی نخودی ها بود. همین قدر نوستالژیک، نرم، بدون تکلف و لذت بخش.
هرچند که نوع روایت برایم نامانوس بود اما نثر روان و بیان طنزآمیز مشکلات اجتماعی جامعه ی مدرن اجازه نمی داد خواندنش را به اوقات بیکاری ام موکول کنم. پرداخت قوی شخصیت های داستان آن ها را بسیار ملموس کرده و بعید است بعد از تمام کردن کتاب تا مدت ها به اوه فکر نکنید. اوه، این مرد ساکت، سختکوش و عاشق. اگر شلوغی بیهوده روی جلد را در نظر نگیرم، برای من خواندن مردی به نام اوه یک لذت ممتد بود. و به خاطر پایان خوب، بهترین رمانی بود که سال گذشته خواندم.
ضمنا هیچ وقت بین خوانندن رمان و دیدن فیلمی که بر اساس آن ساخته شده مردد نشوید. فیلم ها ساخته می شوند تا گند بزنند به آن همه زیبایی و هنر
در پایان از فاطمه که به شیرینی خور بلامنازعی تبدیل شده تشکر می کنم :)