چی بگم ولله
طبق معمول روزهایی که سوار اتوبوس هستم، نگاهم به بیرون بود تا به ایستگاه برسیم. بنا به عادت همیشه چشمهایم گشت دنبال آیه هایی روی شیشه های ایستگاه اتوبوس.
اما شیشه های ایستگاه مثل همیشه نبود. به جای آیه های قرآن این عکس را چسبانده بودند.
از کتابای جامعه شناسی دبیرستان برایتان مثال می آورم. " افراد در فرآیند جامعه پذیری با نقش ها و الگو ها آشنا می شوند. از این طریق وارد شبکه ی اجتماعی شده و طبق الگوهای ارائه شده به ایفای نقش می پردازند.
اگر خانواده، مدرسه، رسانه و ... در ارائه ی این الگوها متفق القول باشند، هنجارها مشخص است و افراد طبق اگوهای مشخص به خوبی رفتار می کنند. اما اگر خانواده و مدرسه و رسانه و ... هر کدام الگوی متفاوتی را ارائه کنند، مردم به سردرگمی دچار می شوند. با تناقضاتی روبه رو می شوند که منتج به عدم تشخیص الگوی صحیح می شود."
دربحث حجاب، بعضا با تناقضاتی مواجه هستیم.
اردیبهشت ماه بحث عفاف و حجاب داغ می شود. تلوزیون گزاش هایی پخش میکند که مردم خواستار برخورد جدی با افراد بی حجاب هستند.
از طرف دیگر هم با خانم هایی مصاحبه می کند که بدحجاب هستند و ناهنجار. نکته اینجاست که صورت فرد ناهنجار(بی حجاب) مات یا شطرنجی می شود. پس تا اینجا نتیجه می گیریم که بی حجابی بد است.
چند وقت بعد نزدیک یک انتخابات یا راهپیمایی ملی می شود. همان فرد بی حجاب را درصف رای یا درحال شعار دادن می بینیم. حالا این فرد ناهنجار نماد یک انسان میهن دوست متعهد می شود. همه ی دوربین ها روی او زوم می کنند و با او مصاحبه می کنند. صحبت هایش هم از تلوزیون پخش می شود بدون صورت شطرنجی!
این از تلوزیون
این روزها که گشت ارشاد درخیابان می چرخد، جناب محترم شهرداری در سطح شهرـ آن هم به جای آیه های قرآن ـ عکس می چسباند و در آن الگوی یک شهروند را زنی نشان می دهد که حجاب موهایش کامل نیست. گویا دراین شهر هیچ شهروند خانم محجبه ای وجود ندارد.
جناب مسئولین! چقدر بدهیم دیگر کار فرهنگی نکنید؟
نسوزانید اینقدر این فسفرهای بیچاره تان را
* من گم شده ام
میان همهمه ی آدم ها
کشمکش باورها
گم شده ام
.............................................................
ته نوشت: این شعر ربطی به بحث حجاب نداره. کلی عرض کردم