زمستان
سلام.حالت چطور است؟ خوبی؟ چه می کنی؟ چه خبر؟
کسی پیشت نیامده؟ وعده ی جدید نداده اند؟
حال من هم اگر بگذاری، خوبم. میگذرانم
راستی تو که تلوزیون و رادیو و اینترنت و روزنامه نداری، خبر ها را می شنوی؟
چند وقت پیش، گفتند: هوا آلوده است. ماسک بزنید
هشدار! بیماران قلبی و کودکان بیرون نیایند
هشدار:هوا آلوده ست.
شهر تعطیل است
خوشحال شدم. چند روزی گذشت و خطر که رفع شد، بیرون آمدم
باز هم ترافیک و بوق و شلوغی و هیاهو
و هوا آلوه تر شد
.
.
برف آمد
همه جا سپید شد.سپید سپید
آلودگی رفت
کسانی که در خانه مانده بودند بیرون آمدند. همه شاد. همه خوشحال
حالا با خیال راحت بیرون می آیم. برف بازی می کنم
سردم که می شود زیپ کاپشنم را بالا می کشم. خیلی سرد شود به خانه برمی گردم، شعله ی بخاری را زیاد می کنم، سوپ داغ می خورم
این روز ها تو چه می کنی؟ تو که ماسک و خانه نداشتی، آلودگی با ریه های تو چه کرد؟ ریه ای برایت ماند؟
با زمستان چطوری؟ سقف چادرت ایزوگام هست؟ لباس گرم داری؟
بابا بیرون بیا. آلودگی از بین رفته!وضعیت کشور، سپید
هوا پاک پاک، شهر امن امن است.
خلاصه کنم، همه چیز بر وفق مراد است
مگر نشنیدی برای اداره ی دنیا باید از ما الگو بگیرند؟!
پاشو برو به زندگیت برس. کدام مفسد اقتصادی؟ برو به فکر کفش های سوراخ بچه ات باش
برو خانه.کنار بخاری.یارانه ات را بگیر و زندگیت را بکن
ما که یک عمر خوابیم.بگذار زمستان را راحت تر بخوابیم
این شب ها صدای به هم خوردن دندان هایت خواب را از سرم می پراند
تو هم برو بخواب و خواب آشفته ام را آشفته تر نکن.
یا علی
بعدا نوشت: این عکس رو در پی کامنت ها ی خصوصی دوستان مبنی بر مبهم بودن مخاطب نامه گذاشتم.